10 واقعیت جالب برای لذت بردن از نقاشی مشهور ون گوگ: تراس کافه در شب - وبلاگ سیمبیان

به گزارش وبلاگ سیمبیان، در سال 1888، ونسان ون گوگ زندگی شبانه سریع در پاریس را با آرامش حومه فرانسه عوض کرد. در آنجا، در آرل، خلاقیت هنرمند هلندی با وجود کاهش سلامت روانی، شکوفا شد.

او 200 نقاشی و بیش از 100 طرح با الهام از منظره ها، مردم محلی و شهر های مجذوب نماینده خلق کرد. در میان بسیاری از آثار نمادین او، شاهکار ون گوگ بی شک کافه تراس در شب بود.

این بوم با رنگ غالب آبی و زرد که در سپتامبر 1888 تکمیل شد، تصویری از خیابانی در آرل را به تصویر می کشد که در کنار میدان دو فروم و خیابان پالاس قرار گرفته است.

در ساعت سرانجامی کار کافه، مردم در تراس بیرونی یک کافه محلی جمع شده اند و مردم در خیابان از کنار آن عبور می نمایند. در میان دو ردیف ساختمان ها، نمایی از آسمان پر جنب و جوش دیده می گردد که یادآور نقاشی های دیگر ون گوگ، مانند شب پرستاره بر فراز رون است.

مانند بقیه آثار پست امپرسیونیست، تراس کافه در شب در زمان حیات ون گوگ مورد توجه قرار نگرفت. اما امروزه به عنوان یکی از شاخص ترین آثار این هنرمند شناخته می گردد.

اگر می خواهید در خصوص این نقاشی 10 حقیقت جالب بدانید، ادامه این نوشته را بخوانید:

این نقاشی بر اساس یک مکان واقعی است

برخلاف دوست و رقیب هنری اش -گوگن- ون گوگ ترجیح می داد از زندگی واقعی نقاشی کند و تراس کافه در شب نیز از این قاعده مستثنی نبود. او لوازم نقاشی خود در گوشه میدان دو فروم برپا کرد و منظره ها یک کافه محلی شلوغ را که با نور مصنوعی روشن شده بود، به تصویر کشید. او بیشتر ویژگی های کلیدی منطقه را حفظ کرد، اما بعضی از معماری ها را حذف کرد و فضا را با انتخاب های سبک خود تزئین کرد.

من از نقاشی در محل در شب بسیار لذت می برم. در گذشته از روی نقاشی در روز نقاشی می کشیدند و نقاشی می کردند. او در نامه ای به خواهرش نوشت.

او ابتدا یک نقاشی تمرینی کشید

ون گوگ با سخت کوشی بیگانه نبود و اغلب قبل از برداشتن قلم مو، نقاشی های ابتدایی و تمرینی متعددی خلق می کرد که در آنها ترکیب بندی و فیگور ها را تمرین می کرد. او بعلاوه طرحی از تراس کافه در شب با جوهر ترسیم کرد و نمای خیابان باریک را تقریباً به همان شکلی نقاشی اصلی رنگی، ترسیم کرد. به نظر می رسد تنها تفاوت قابل توجه بین این دو نقاشی، آسمان است.

این اولین نقاشی به آسمان پر ستاره نمادین ون گوگ است

شب پرستاره بدون شک یکی از نمادین ترین آثار هنری ون گوگ است. با این حال، این شبک ترسیم آسمان، اولین بار در این نقاشی انجام نشد. او برای اولین بار این سبک را در همین نقاشی کافه تراس در شب استفاده کرد. در فضای کوچک بین ساختمان، بینندگان می توانند آسمان آبی زیبا را با نقاط زرد درخشان ببینند.

ستاره های نقاشی در مکان مناسبی قرار دارند

طبق کاتالوگ نامه های ون گوگ، کافه تراس در شب در سپتامبر 1888 به سرانجام رسید. با این حال، محققان طول کار او را بر روی این قطعه به 17 و 18 ماه محدود کردند. با این اطلاعات، آن ها توانستند چینش ستارگان نقاشی ون گوگ را با آنچه که در آن دوره زمانی واقعاً در آسمان مشاهده می شد، مقایسه نمایند. در نهایت، آن ها متوجه شدند که هنرمند ستاره ها را دقیق در مکان مورد مشاهده، ترسیم نموده و به این گونه نبوده که ترسیمی تصادفی داشته باشد.

او در هیچ جای این نقاشی از رنگ سیاه استفاده ننموده

اگرچه اثری شبانه، تداعی می نماید که بایستی در آن رنگ سیاه زیادی استفاده شده باشد، اما ون گوگ پیروز شد نقاشی را بدون استفاده از رنگ سیاه خلق کند. او از مجموعه ای از رنگ های آبی و زرد استفاده کرد.

او در نامه ای شرح داد: این یک نقاشی شبانه بدون رنگ مشکی است که چیزی جز آبی و بنفش و سبز زیبا ندارد و در این محیط نورانی، خود را به رنگ زرد کم رنگ گوگردی و سبز جلوه می دهند.

بعضی فکر می نمایند این نقاشی با شام آخر مرتبط است

در سال 2013، استادانی پیشنهاد کردند که نقاشی ون گوگ ممکن است حاوی ارجاعاتی به شام آخر باشد. مهم ترین شواهد، گنجاندن 12 شکل در تراس کافه - همان تعداد افرادی که در کتاب مقدس شرح داده شده اند - و نور زرد مقدس است که آن ها را در بر گرفته(شبیه به هاله).

کافه تراس در شب ممکن است صحنه ای از یک رمان را به تصویر بکشد

ون گوگ در نامه ای به خواهرش ویلهلمینا می گوید:

تو هرگز به من نگفتی که بل آمی گی دو موپاسان را خوانده ای یا نه، و به طور کلی درباره استعداد او چه فکر می کنی. این را به این علت می گویم که ابتدای بل آمی دقیقاً توصیف یک شب پر ستاره در پاریس است، با کافه های روشن بلوار و چیزی شبیه به همان موضوعی است که من همین الان نقاشی کردم.

با توجه به این توصیف، مورخان هنر معتقدند کافه تراس در شب صحنه ای از رمان موپاسان را به تصویر می کشد که گروهی از مردم را در حال نوشیدن در شب توصیف می نماید و چراغ های یک ساختمان روشن شده اند.

ممکن است از نقاشی یکی از دوستانش الهام گرفته باشد

با این حال، رمان بل آمی ممکن است تنها منبع الهام ون گوگ نبوده باشد. اگرچه او در نامه خود به ویلهلمینا از یک شب پر ستاره صحبت می نماید، اما در رمان موپاسان چنین توصیفی وجود نداشت.

در عوض، مورخان بر این باورند که ترکیب نقاشی - با پرسپکتیو باریک و پالت رنگ آبی غنی - ممکن است بر اساس کار یکی از دوستان پست امپرسیونیست او -لوئیس آنکوتین- باشد. آنکوتین که به خاطر سبک کلایسونیستی خود مشهور است، یک سال قبل از کار ون گوگ، Avenue de Clichy: 5 PM را خلق کرد و شباهت قابل توجهی بین این دو قطعه وجود دارد.

این نقاشی 3 نام مختلف دارد

قبل از اینکه این نقاشی به عنوان تراس کافه در شب شناخته گردد، با عنوان کافه در عصر سال 1891 به نمایش گذاشته شد و به طور جایگزین به عنوان تراس کافه در میدان دو فروم شناخته می شد.

کافه ای که در نقاشی به تصویر کشیده شده هنوز وجود دارد

در حالی که بسیاری از منظره ها نقاشی های معروف دیگر یافت نمی شوند، کافه نقاشی ون گوگ نه تنها هنوز وجود دارد، بلکه همچنان در حال فعالیت است! این کافه که به افتخار این هنرمند به کافه ون گوگ تغییر نام داد، در دهه 1990 بازسازی شد تا شبیه ظاهر خود در نقاشی معروف باشد.

منبع